bodziok – nōż spiczasty, kolec (pol.); nůž se špičatým ostřím (cze.)
Rodzaj | mnżyw. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | bodziok |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | bodzioka |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | bodziokowi |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | bodziok |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | bodziokym |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | bodzioku |
Wołacz l. poj. Ty… | bodzioku |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | bodzioki |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | bodziokōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | bodziokōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | bodzioki |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | bodziokami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | bodziokach |
Wołacz l. mn. Wy… | bodzioki |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Dej pozōr z tym bodziokym, aż kogo niy pobodziesz.
Zrōb mi sam dziura tym bodziokym.