bodziok – nōż spiczasty, kolec (pol.); nůž se špičatým ostřím (cze.)
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | bodziok |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | bodzioka |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | bodziokowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | bodziok |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | bodziokym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | bodzioku |
| Wołacz l. poj. Ty… | bodzioku |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | bodzioki |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | bodziokōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | bodziokōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | bodzioki |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | bodziokami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | bodziokach |
| Wołacz l. mn. Wy… | bodzioki |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Dej pozōr z tym bodziokym, aż kogo niy pobodziesz.
PL: Uważŏj z tym spiczastym nożem, żeby kogoś nie ukłuć.
SI: Zrōb mi sam dziura tym bodziokym.
PL: Zrôb mi tutaj otwôr tym spiczastym nożem.