cuker – cukier (pol.); cukr (cze.)
Rodzaj | mnżyw. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | cuker |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | cukru |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | cukrowi |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | cuker |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | cukrym |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | cukrze |
Wołacz l. poj. Ty… | cukrze |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | cukry |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | cukrōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | cukrōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | cukry |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | cukrami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | cukrach |
Wołacz l. mn. Wy… | cukry |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | cukrowy |
SI: Wiela chcesz cukru? Jo niy cukruja wcale.
PL: Ile chcesz cukru? Ja nie słodzę w ogóle.
SI: Mo być ta bōnkawa ze cukrym?
PL: Ma być ta kawa z cukrem?
SI: Zapōmnieli my ô cukrze, jak my byli we sklepie.
PL: Zapomnieliśmy o cukrze, gdy byliśmy w sklepie.