cwibak – sucharek (pol.); der Zwieback (ger.); suchar (cze.); rusk (eng.)
Rodzaj | mnżyw. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | cwibak |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | cwibaku |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | cwibakowi |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | cwibak |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | cwibakym |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | cwibaku |
Wołacz l. poj. Ty… | cwibaku |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | cwibaki |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | cwibakōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | cwibakowi |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | cwibaki |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | cwibakami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | cwibakach |
Wołacz l. mn. Wy… | cwibaki |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | cwibakowy |
SI: Dej mu jaki cwibak, niech żuchło.
PL: Daj mu jakiś sucharek, niech mamla.
SI: Niy połōmej se zymbōw na tym cwibaku.
PL: Nie połam sobie zębów na tym sucharku.
SI: Potōnkej se tyn cwibak we tyju.
PL: Zamocz sobie ten sucharek w herbacie.