cwibak

cwibak – sucharek (pol.); der Zwieback (ger.); suchar (cze.); rusk (eng.)

Rodzajmnżyw.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…cwibak
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…cwibaku
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…cwibakowi
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…cwibak
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...cwibakym
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…cwibaku
Wołacz l. poj. Ty…cwibaku
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…cwibaki
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…cwibakōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…cwibakowi
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…cwibaki
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie…cwibakami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…cwibakach
Wołacz l. mn. Wy…cwibaki
Przimiotnik (jaki? czyj?)cwibakowy

 

SI: Dej mu jaki cwibak, niech żuchło.

PL: Daj mu jakiś sucharek, niech mamla.

 

SI: Niy połōmej se zymbōw na tym cwibaku.

PL: Nie połam sobie zębów na tym sucharku.

 

SI: Potōnkej se tyn cwibak we tyju.

PL: Zamocz sobie ten sucharek w herbacie.

 

 

Podej dalij…