dudlik – kok (pol.)
Rodzaj | mnżyw. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | dudlik |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | dudlika |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | dudlikowi |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | dudlik |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | dudlikym |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | dudliku |
Wołacz l. poj. Ty… | dudliku |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | dudliki |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | dudlikōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | dudlikōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | dudliki |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | dudlikami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | dudlikach |
Wołacz l. mn. Wy… | dudliki |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Pol: kok, upięcie włosów ma czubku głowy.
SI: Kej niy chcesz iś do golacza, tōż zrobiymy ci dudlik.
PL: Skoro nie chcesz iść do fryzjera, to zrobimy ci kok.
SI: Ôna niy chce takigo dudlika, woli mieć rozpuszczōne włosy.
PL: Ona nie chce takiego koku, woli mieć rozpuszczone włosy.
SI: Ty mosz za krótki włosy, coby ci taki dudlik zrobić.
PL: Ty masz za krótkie włosy, żeby ci taki kok zrobić.