dudlik – kok
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | dudlik |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | dudlika |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | dudlikowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | dudlik |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | dudlikym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | dudliku |
| Wołacz l. poj. Ty… | dudliku |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | dudliki |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | dudlikōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | dudlikōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | dudliki |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | dudlikami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | dudlikach |
| Wołacz l. mn. Wy… | dudliki |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Pol: kok, upięcie włosów ma czubku głowy.
Kej niy chcesz iś do golacza, tōż zrobiymy ci dudlik.
Ôna niy chce takigo dudlika, woli mieć rozpuszczone włosy.
Ty mosz za krótki włosy, coby ci taki dudlik zrobić.