ekstra – osobno, celowo, specjalnie (pol.)
POL: (1) osobno; (2) specjalnie, celowo, umyślnie.
Ny lyj mi mlyka do kawy, yno ekstra, jo se sōm wleja, wiela byda chcioł.
NIy miyszej całego szałotu z majōnezym, niech je ekstra, co sie niy popsuje.
Jo sam ekstra te strzewiki doł ku piecu, coby uschły.
Jo widzioł, że ôn je ôżarty, tōż żech mu ekstra padoł, że mōm na drugo, coby mie niy ciōngnōł do szynku.