fōrtka

fōrtka – furtka (pol.)

Rodzajż.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…fōrtka
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…fōrtki
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…fōrtce
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…fōrtka
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...fōrtkōm
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…fōrtce
Wołacz l. poj. Ty…fōrtko
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…fōrtki
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…fōrtek; fōrtkōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…fōrtkōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…fōrtki
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie…fōrtkami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…fōrtkach
Wołacz l. mn. Wy…fōrtki
Przimiotnik (jaki? czyj?)-

 

SI: Zawrzij fōrtka za sobōm, aż pies niy uciecze.

PL: Zamknij furtkę za sobą, żeby pies nie uciekł.

 

SI: Tam przi fōrtce je zwōnek, tōż zazwōń, a niy wlazuj na plac sōm.

PL: Tam przy furtce jest dzwonek, więc zadzwoń, a nie wchodź sam na podwórko.

 

SI: Tam przi fōrtce stoji jakiś chłop, idź sie go spytać, co chce.

PL: Tam przy furtce stoi jakiś mężczyzna, idź zapytaj go, czego chce.

 

Podej dalij…