galan – narzeczony (pol.)
| Rodzaj | mos. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | galan |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | galana |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | galanowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | galana |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | galanym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | galanie |
| Wołacz l. poj. Ty… | galanie |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | galany |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | galanōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | galanōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | galanōw |
| Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się… | galanami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | galanach |
| Wołacz l. mn. Wy… | galany |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Do Trudki już bezmała zaczynajōm galany pod chałupa przichodzić.
Maryjka wybiyro sie we sobota z galanym na muzyka.
Stazyjka mo już kajś tam galana, ale dudōm go jeszcze niy przikludziyła.