gańba – wstyd (pol.); die Scham (ger.); hanba (cz.); fshame (eng.)
| Rodzaj | ż. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | gańba |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | gańby |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | gańbie |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | gańba |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | gańbōm |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | gańbie |
| Wołacz l. poj. Ty… | gańbo |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | gańby |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | gańbōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | gańbōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | gańby |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | gańbami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | gańbach |
| Wołacz l. mn. Wy… | gańby |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | gańbliwy |
SI: Chłopie, tyś je bez gańby.
PL: Człowieku, ty jesteś bez wstydu.
SI: Ty chcesz coś ô gańbie godać?
PL: Ty chcesz coś mówić o wstydzie?
SI: Z gańby żech sie cały zaczerwiyniōł, a musioł żech sie wartko stracić.
PL: Ze wstydu zaczerwieniłem się cały i musiałem szybko odejść.