kapelōnek – wikary (pol.)
| Rodzaj | mos. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | kapelōnek |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kapelōnka |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kapelōnkowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | kapelōnka |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | kapelōnkym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | kapelōnku |
| Wołacz l. poj. Ty… | kapelōnku |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | kapelōnki |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kapelōnkōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kapelōnkōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | kapelōnkōw |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | kapelōnkami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | kapelōnkach |
| Wołacz l. mn. Wy… | kapelōnki |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Dzisio farorz ôdprawioł mszo, a kozani mioł kapelōnek.
Z kapelōnkym na kolyndzie godali my ô fuzbalu, bo to je wielki kibic.
Latoś prziszoł dō nas nowy kapelōnek, taki młody po prymicyjach.