kibel – wiadro (pol.)
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | kibel |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kibla |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kiblowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | kibel |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | kiblym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | kiblu |
| Wołacz l. poj. Ty… | kiblu |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | kible |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kibli; kiblōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kiblōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | kible |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | kiblami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | kiblach |
| Wołacz l. mn. Wy… | kible |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Prziniyś mi dwa kible wody ze studnie.
Nazbiyroł żech dzisio w lesie cały kibel malinōw na sok.
Wejź se tyn kibel na kartofle, bo koszyk mosz za ciynżki.