kibelek – wiaderko (pol.)
Rodzaj | mnżyw. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | kibelek |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kibelka |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kibelkowi |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | kibelek |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | kibelkym |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | kibelku |
Wołacz l. poj. Ty… | kibelku |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | kibelki |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kibelkōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kibelkōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | kibelki |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | kibelkami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | kibelkach |
Wołacz l. mn. Wy… | kibelki |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Sam mosz kibelek i grabki a idź sie bawić do piosku, yno niy rozciepuj go po całym placu.
Prziniyś mi w tym kibelku na wartko pora kartofli, bo mi brakło do szkrobanio.
Dej mu tyn mały kibelek, niech idzie z tobōm a ci tyż pōmogo.