kista – skrzynia, pojemnik, kiść, grono (pol.)
Rodzaj | ż. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | kista |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kisty |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kiście |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | kista |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | kistōm |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | kiście |
Wołacz l. poj. Ty… | kisto |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | kisty |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kistōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kistōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | kisty |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | kistami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | kistach |
Wołacz l. mn. Wy… | kisty |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
POL: (1)skrzynia, pojemnik na butelki; (2) kiść, grono owocōw, np winogron, porzeczek.
SI: Wejź cało kista tego piwa, niy bydziesz po pora jeździōł.
PL: Weź cały kontener tego piwa, nie będziesz po kilka jeździł.
SI: Sruwej całe kisty tych jagōdek, a niy po jednej kulce.
PL: Zrywaj całe kiście tych porzeczek, a nie po jednej sztuce.