zista – babka, ciasto (pol.)
| Rodzaj | ż. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | zista |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | zisty |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | ziście |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | zista |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | zistōm |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | ziście |
| Wołacz l. poj. Ty… | zisto |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | zisty |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | zistōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | zistōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | zisty |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | zistami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | zistach |
| Wołacz l. mn. Wy… | zisty |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
POL: cz: z-ista
SI: Ufyrlej na wartko jako zista, bo zwōniyła Frida, że przidzie na kawa.
PL: Utrzyj na szybko jakąś babkę, bo dzwoniła Fredzia, że przyjdzie na kawę.
SI: Niy mosz tam kaj jakij zisty, bo mōm szmak na co słodkigo?
PL: Nie masz tam gdzieś jakiejś babki, bo mam smak na coś słodkiego?