kitko – udko (pol.)
| Rodzaj | n. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | kitko |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kitka |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kitku |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | kitko |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | kitkym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | kitku |
| Wołacz l. poj. Ty… | kitko |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | kitka |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kitek; kitkōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kitkōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | kitka |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | kitkami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | kitkach |
| Wołacz l. mn. Wy… | kitka |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Ty se wejź miynsa z piersi, tatowi dōmy kitko, a jo se wezna krzidełko.
Kup chlyb, a dwa kitka na niedziela.
Na kitku tam mosz wiyncyj miynsa.