kośnik – kosiarz (pol.)
| Rodzaj | mos. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | kośnik |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kośnika |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kośnikowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | kośnika |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | kośnikym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | kośniku |
| Wołacz l. poj. Ty… | kośniku |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | kośniki |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kośnikōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kośnikōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | kośnikōw |
| Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się… | kośnikami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | kośnikach |
| Wołacz l. mn. Wy… | kośniki |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | masarski; masorzōw |
SI: Kośniki poszli na łōnka wczas rano, tōż kole dziewiōntej byli gotowi ze sieczyniym.
PL: Kosiarze poszli na łąkę wcześnie rano, więc około dziewiątej byli gotowi z koszeniem.
SI: Z ciebie mi sie zdo niy bydzie za herski kośnik.
PL: Z ciebie, zdaje mi się, nie będzie zbyt dobry kosiarz.
SI: Baby niy poradziyły nastyc ubiyrać za tymi kośnikami.
PL: Kobiety nie potrafiły nadążyć odbierać (ściętego zboża) za tymi kosiarzami.