mesing – mosiądz (pol.)
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | mesing |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | mesingu |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | mesingowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | mesing |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | mesingym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | mesingu |
| Wołacz l. poj. Ty… | mesingu |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | mesingi |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | mesingōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | mesingōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | mesingi |
| Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się… | mesingami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | mesingach |
| Wołacz l. mn. Wy… | mesingi |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | mesingowy |
POL: cz: mes-ing.
Kaj kōnsek mesingu, to wszystko Rusy ukradły po wojnie za złoto. (cz: mes-ing)
Ta klamka we dźwiyrzach je z mesingu. (cz: mes-ingu)
Ta ruła je z mesingu, tōż jōm niy poszwajsujesz.