miech – worek (pol.)
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | miech |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | miecha |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | miechowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | miech |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | miechym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | miechu |
| Wołacz l. poj. Ty… | miechu |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | miechy |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | miechōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | miechōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | miechy |
| Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się… | miechami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | miechach |
| Wołacz l. mn. Wy… | miechy |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Laduj te kartofle do miechōw, a jo byda ich nosiōł do pywnice.
Brakło mi wōnglo, tōż musioł żech prziwiyź na wartko miech we aucie.
Nabier tam pszynice z miecha a nasuj kurōm.