pokolyni – pokolenie (pol.)
| Rodzaj | n. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | pokolyni |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | pokolynio |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | pokolyniy |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | pokolyni |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | pokolyniym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | pokolyniu |
| Wołacz l. poj. Ty… | pokolyni |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | pokolynia |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | pokolyniōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | pokolyniōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | pokolynia |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | pokolyniami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | pokolyniach |
| Wołacz l. mn. Wy… | pokolynia |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Tyn chłop je jeszcze z pokolynio naszego starzyka.
Te młode pokolynia padajōm, że im sie wszystko noleży.
W jego pokolyniu już niy wiedzōm, co to były kartki na miynso.