porka – parka, dwie sztuki (pol.)
| Rodzaj | ż. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | porka |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | porki |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | porce |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | porka |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | porkōm |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | porce |
| Wołacz l. poj. Ty… | porko |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | porki |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | porek; porkōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | porkōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | porki |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | porkami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | porkach |
| Wołacz l. mn. Wy… | porki |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
POL: parka zwierząt, przeciwnej płci.
Kupiyli my se n atoru porka prosiōnt.
Ówieczka sie nōm ôkociyła, a miała porka: baranka a ôwieczka.
To je porka, te krōliki w tej klocie.