rōg – róg (pol.)
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | rōg |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | roga |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | rogowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | rōg |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | rogym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | rogu |
| Wołacz l. poj. Ty… | rogu |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | rogi |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | rogōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | rogōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | rogi |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | rogami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | rogach |
| Wołacz l. mn. Wy… | rogi |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | rogowy |
POL: (1) poroże zwierzęcia rogatego; (2) rōg, rzut rożny w piłce nożnej; (3) rōg domu.
Dej pozōr, widzisz jaki tyn kozioł mo rogi, aż cie niy bodnie.
Deyna strzyloł budy prosto z roga.
Bramkorz ôdbiōł bal na rōg.
Te koło stoji tam za rogym, tōż idź a se go wejź.