spowiydź – spowiedź (pol.)
| Rodzaj | ż. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | spowiydź |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | spowiedzi |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | spowiedzi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | spowiydź |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | spowiedziōm |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | spowiedzi |
| Wołacz l. poj. Ty… | spowiydź |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | spowiedzi |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | spowiedziōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | spowiedziōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | spowiedzi |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | spowiedziami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | spowiedziach |
| Wołacz l. mn. Wy… | spowiedzi |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Na świynta trza iś na spowiydź, coby w dōma niy było ôstudy.
PL: Przed świętami trzeba iść do spowiedzi, żeby w domu nie było kłótni.
SI: Ty dycko czakosz z tōm spowiedziōm na ôstatni driker.
PL: Ty zawsze czekasz z tą spowiedzią na ostatni moment.