starka – babcia (pol.)
Rodzaj | ż. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | starka |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | starki |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | starce |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | starka |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | starkōm |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | starce |
Wołacz l. poj. Ty… | starko |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | starki |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | starkōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | starkōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | starki |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | starkami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | starkach |
Wołacz l. mn. Wy… | starki |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | starczyn |
SI: Rada siedza starce na klinie a słōchōm, jak bojajōm mi bojki.
PL: Chętnie siedzę babci na kolanach i słucham, jak opowiada mi bajki.
SI: Pōmōż starce pomyć te delōwki, bo wiysz że starka niy poradzōm sie schylać.
PL: Pomóż babci pozmywać te podłogi, bo wiesz, że babcia nie potrafi się schylać.
SI: Dostoł żech ôd starki szekulada.
PL: Dostałem od babci czekoladę.