strup – łobuz, gagatek (pol.)
| Rodzaj | mżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | strup |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | strupa |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | strupowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | strupa |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | strupym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | strupie |
| Wołacz l. poj. Ty… | strupie |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | strupy |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | strupōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | strupōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | strupōw |
| Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się… | strupami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | strupach |
| Wołacz l. mn. Wy… | strupy |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Ty strupie, niy czekej sie mie, jak jo cie trefia.
PL: Ty łobuzie, nie czekaj mnie, jak ja cię spotkam.
SI: Tego strupa zaś niy ma w dōma we wieczōr.
PL: Tego łobuza znowu nie ma w domu wieczorem.
SI: Jo już se niy wiym rady z tym strupym.
PL: Ja już sobie nie radzę z tym łobuzem.