Szczepōn – Stefan, Szczepan (pol.)
Rodzaj | mos. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | Szczepōn |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | Szczepōna |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | Szczepōnowi |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | Szczepōna |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | Szczepōnym |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | Szczepōnie |
Wołacz l. poj. Ty… | Szczepōnie |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | Szczepōny |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | Szczepōnōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | Szczepōnōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | Szczepōnōw |
Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się… | Szczepōnami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | Szczeppōnach |
Wołacz l. mn. Wy… | Szczepōny |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
POL: imię męskie Stefan, Szczepan. Lokalnie mogą występować różne skrōty iminia (np. Szczepōn, Szczepōnek), jak również jego inne odmiany.
SI: Zajedźcie ze Szczepōnym do lasa po drzewo.
PL: Zajedźcie ze Stefkiem do lasu po drewno.
SI: Dej tyż Szczepōnkowi szkloka.
PL: Poczęstuj też Stefka landrynką.