Wichtōr, Wituś

Wichtōr, Wtuś – Wiktor (pol.)

Rodzajmos.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…Wichtōr, Wituś
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…Wichtora, Witusia
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…Wichtorowi, Witusiowi
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…Wichtora, Witusia
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...Wichtorym, Witusiym
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…Wichtorze, Witusiu
Wołacz l. poj. Ty…Wichtorze, Witusiu
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…Wichtory, Wtusie
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…Wichtorōw, Witusiōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…Wichtorōm, Witusiōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…Wichtorōw, Witusiōw
Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się…Wichtorami, Witusiami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…Wichtorach, Witusiach
Wołacz l. mn. Wy…Wichtory, Witusie
Przimiotnik (jaki? czyj?)-

POL: imię męskie Wiktor. Lokalnie mogą występować różne skrōty iminia (np. Wichtōr, Wichtorek, Wituś), jak również jego inne odmiany.

 

SI: Słōchej Wichtorku, jak sie niy bydziesz uczōł, to ôstaniesz siedzieć drugi rok w tej samej klasie.

PL: Posłuchaj Wiktorku, jeżeli nie będziesz się uczył, to pozostaniesz na drugi rok w tej samej klasie.

 

SI: Zawołaj Wichtora, że mo prziś na ôbiod.

PL: Zawołaj Wiktora, żeby przyszedł na obiad.

 

SI: Zaniyś Witusiowi ta kosa, niech mi jōm naklepie, Yno sie niy urznij.   (cz: ur-znij)

PL: Zanieś Wiktorowi tę kosę, niech mi ją naklepie (naostrzy). Tylko się nie utnij  (skalecz)

 

Podej dalij…