szpica

szpica – wierzchołek, czubek, ostrze (pol.)

Rodzajż.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…szpica
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…szpice
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…szpicy
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…szpica
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...szpicōm
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…szpicy
Wołacz l. poj. Ty…szpico
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…szpice
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…szpicōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…szpicōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…szpice
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie…szpicami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…szpicach
Wołacz l. mn. Wy…szpice
Przimiotnik (jaki? czyj?)-

POL: (1) czubek , ozdoba choinki.” (2) ostry czubek noża, nożyczek, ołōwka, gwoździa, igły.

 

SI: Dej pozōr, aż tej szpice niy złōmiesz we kredce, bo jo ci ich niy byda sztyjc szpicowoł.

PL: Uważaj, żeby nie złamać tego szpica w kredce, bo ja nie będę ci ich ciągle temperował.

 

SI: Co to mosz za jegła bez szpice, to ani niy chce do sztofu lyź.

PL: Co to masz za igłę bez ostrza, ona nawet nie chce do materiału wchodzić.

 

SI: Szpica na chojinka dowo sie na kōniec, coby jōm niy strzaskać.

PL: Czubek na choinkę zakłada się na końcu, żeby go nie zbić.

 

SI: Sam mosz taki nożyce bez szpicōw, cobyś sie niy bodła.

PL: Tutaj masz takie nożyce bez szpiców, żebyś się nie ukłuła.

 

Podej dalij…