sztik – kawał, kęs, bryła (pol.)
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | sztik |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | sztika |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | sztikowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | sztik |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | sztikym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | sztiku |
| Wołacz l. poj. Ty… | sztiku |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | sztiki |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | sztikōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | sztikōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | sztiki |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | sztikami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | sztikach |
| Wołacz l. mn. Wy… | sztiki |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
POL: duży kęs, kawał, bryła np. węgla.
SI: Dociep tam ze dwa sztiki wônglo do pieca, aże niy wygaśnie.
PL: Dorzuć tam ze dwa kęsy węgla dopieca, żeby ogień nie zgasł.
SI: Znod żech ôtok na plaży nad morzym doś srogi sztik bursztynu.
PL: Znalazłem ostatnio na plaży nad morzem dosyć duży kawał bursztynu.
SI: Jo wola wōngel ze Chwalowic, bo tam majōm taki wiynksze sztiki a ze Emy to je taki maras.
PL: Ja wolę węgiel z Chwałowic, bo tam mają takie większe kęsy, a z Marcela to jest taki miał.