tygel – patelnia (pol.)
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | tygel |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | tygla |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | tyglowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | tygel |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | tyglym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | tyglu |
| Wołacz l. poj. Ty… | tygel |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | tygle |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | tyglōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | tyglōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | tygle |
| Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się… | tyglami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | tyglach |
| Wołacz l. mn. Wy… | tygle |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Wejź se tygel, a zrōb se smażōnka.
PL: Weź sobie patelnię i zrób sobie jajecznicę.
SI: Dej pozōr, bo tyn hynkel z tygla je gorki.
PL: Uważaj, bo ten uchwyt patelni jest gorący.
SI: Niy stawiej mi tego tygla na serwecie.
PL: Nie stawiaj mi tej patelni na obrusie.