ucho – ucho (pol.)
| Rodzaj | n. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | ucho |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | ucha |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | uchu |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | ucho |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | uchym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | uszach |
| Wołacz l. poj. Ty… | ucho |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | uszy |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | uszy; uszōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | uszōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | uszy |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | uszami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | uszach |
| Wołacz l. mn. Wy… | uszy |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
POL: (1) narząd słuchu; (2) część garnka, dzbanka, pokrywki, do uchwycenia, uchwyt.
Chcieli my ji kupić załuśniczki, ale ôna niy chce se dać uszōw przeżgać.
Umyj se uszy, kej niy słyszysz.
Dej pozōr, bo te uszy w tym garcu bydōm gorki.