wyszelōntać (sie) – wstrząsnąć, wymieszać (pol.)
bezokolicznik | wyszelōntać |
---|---|
aspekt | dok. |
cz. ter. /nieprzeszły l. poj. 1. | wyszelōntōm |
cz. ter. /nieprzeszły l. poj. 2. | wyszelōntosz |
cz. ter. /nieprzeszły l. poj. 3. | wyszelōnto |
cz. ter. /nieprzeszły l. mn. 1. | wyszelōntōmy |
cz. ter. /nieprzeszły l. mn. 2. | wyszelōntocie |
cz. ter. /nieprzeszły l. mn. 3. | wyszelōntajōm |
cz. przesz. l. poj. 1. os. r. m. | wyszelōntoł żech |
cz. przesz. l. poj. 2. os. r. m. | wyszelōntoł żeś |
cz. przesz. l. poj. 3. os. r. m. | wyszelōntoł |
cz. przesz. l. mn. 1. os. r. mos. | wyszelōntali my |
cz. przesz. l. mn. 2. os. r.mos. | wyszelōntaliście; żeście wyszelōntali |
cz. przesz. l. mn. 3. os. r. mos. | wyszelōntali |
cz. przesz. l. poj. 1. os. r. ż. | wyszelōntała żech; wyszelōntałach; żech wyszelōntała |
cz. przesz. l. poj. 2. os. r. ż. | wyszelōntała żeś; wyszelōntałaś; żeś wyszelōntała |
cz. przesz. l. poj. 3. os. r. ż. | wyszelōntała |
cz. przesz. l. mn. 1. os. r. nmos.. | wyszelōntały my; my wyszelōntały |
cz. przesz. l. mn. 2. os. r. nmos. | wyszelōntałyście; żeście wyszelōntały |
cz. przesz. l. mn. 3. os. r. nmos. | wyszelōntały |
cz. przesz. l. poj. 1. os. r. n. | wyszelōntało żech; żech wyszelōntało |
cz. przesz. l. poj. 2. os. r. n. | wyszelōntało żeś; żeś wyszelōntało |
cz. przesz. l. poj. 3. os. r. n. | wyszelōntało |
cz. zaprzesz. l. poj. 1. os. r. m. | bōł żech wyszelōntoł |
cz. zaprzesz. l. poj. 2. os. r. m. | bōł żeś wyszelōntoł |
cz. zaprzesz. l. poj. 3. os. r. m. | bōł wyszelōntoł |
cz. zaprzesz. l. mn. 1.os. r mos. | byli my wyszelōntali |
cz. zaprzesz. l. mn. 2. os. r. mos. | byliście wyszelōntali |
cz. zaprzesz. l. mn. 3. os. r. mos. | byli wyszelōntali |
cz. zaprzesz. l. poj. 1. os. r. ż. | była żech wyszelōntała |
cz. zaprzesz. l. poj. 2. os. r. ż. | była żeś wyszelōntała |
cz. zaprzesz. l. poj. 3. os. r. ż. | była wyszelōntała |
cz. zaprzesz. l. mn. 1. os. r. nmos. | były my wyszelōntały |
cz. zaprzesz. l. mn. 2. os. r. nmos. | byłyście wyszelōntały |
cz. zaprzesz. l. mn. 3. os. r. nmos. | były wyszelōntały |
cz. zaprzesz. l. poj. 1. os. r. n. | było żech wyszelōntało |
cz. zaprzesz. l. poj. 2. os. r. n. | było żeś wyszelōntało |
cz. zaprzesz. l. poj. 3. os. r. n. | było wyszelōntało |
tr. rozk. l. poj. 2. os. . | wyszelōntej |
tr. rozk. l. poj 3. os. | niech wyszelōnto |
tr. rozk. l. mn. 1. os. | - |
tr. rozk. l. mn. 2. os. | wyszelōntejcie |
tr. rozk. l. mn. 3. os. | niech wyszelōtajōm |
tr. przyp. ter. l. poj. 1. os. r. m. | wyszelōntoł bych |
tr. przyp. ter. l. poj. 2. os. r. m. | wyszelōntoł byś |
tr. przyp. ter. l. poj. 3. os. r. m. | wyszelōntoł by |
tr. przyp. ter. l. mn. 1. os. r. mos. | wyszelōntali by my |
tr. przyp. ter. l. mn. 2. os. r. mos. | wyszelōntali byście |
tr. przyp. ter. l. mn. 3. os. r. mos. | wyszelōntali by |
tr. przyp. ter. l. poj, 1. os. r. ż. | wyszelōntała bych |
tr. przyp. ter. l. poj. 2. os. r. ż. | wyszelōntała byś |
tr. przyp. ter. l. poj. 3. os. r. ż. | wyszelōntała by |
tr. przyp. ter. l. mn. 1. os. r. mos. | wyszelōntały by my |
tr. przyp. ter. l. mn. 2. os. r. nmos. | wyszelōntały byście |
tr. przyp. ter. l. mn. 3. os. r. nmos. | wyszelōntały by |
tr. przyp. ter. l. poj. 1. os. r. n. | wyszelōntało bych |
tr. przyp. ter. l. poj. 2. os. r. n. | wyszelōntało byś |
tr. przyp. ter. l. poj. 3. os. l. poj. r. n. | wyszelōntało by |
tr. przyp. przesz. l. poj. 1. os. r. m. | bōł bych wyszelōntoł |
tr. przyp. przesz. l. poj. 2. os. r. m. | bōł byś wyszelōntoł |
tr. przyp. przesz. l. poj. 3. os. r. m. | bōł by wyszelōntoł |
tr. przyp. przesz. l. mn. 1. os. r. mos. | byli by my wyszelōntali |
tr. przyp. przesz. l. mn. 2. os. r. mos. | byli byście wyszelōntali |
tr. przyp. przesz. l. mn. 3. os. r. mos. | byli by wyszelōntali |
tr. przyp. przesz. l. poj. 1. os. r. ż. | była bych wyszelōntała |
tr. przyp. przesz. l. poj. 2. os. r. ż. | była byś wyszelōntała |
tr. przyp. przesz. l. poj. 3. os. r. ż. | była by wyszelōntała |
tr. przyp. przesz. l. mn. 1. os. r. nmos. | były by my wyszelōntały |
tr. przyp. przesz. l. mn. 2. os. r. nmos. | były byście wyszelōntały |
tr. przyp. przesz. l. mn. 3. os. r. nmos. | były by wyszelōntały |
tr. przyp. przesz. l. poj. 1. os. r. n. | było bych wyszelōntało |
tr. przyp. przesz. l. poj. 2. os. r. n. | było byś wyszelōntało |
tr. przyp. przesz. l. poj. 3. os. r. n. | było by wyszelōntało |
cz. przysz. złoż. l. poj. 1. os. r. m. | - |
cz. przysz. złoż l. poj. 2. os. r. m. | - |
cz. przysz. złoż. l. poj. 3. os. r. m. | - |
cz. przysz. złoż. l. mn. 1. os. r. mos. | - |
cz. przysz. złoż. l. mn. 2. os. r. mos. | - |
cz. przysz. złoż. l. mn. 3. os. r. mos. | - |
cz. przysz. złoż. l. poj 1. os. r. ż. | - |
cz. przysz. złoż. l.poj. 2. os. r. ż. | - |
cz. przysz. złoz. l. poj. 3. os. r. ż. | - |
cz. przysz. złoż. l. mn. 1. os. r. nmos. | - |
cz. przysz. złoż. l. mn. 2. os. r. nmos. | - |
cz. przysz. złoż. l. mn. 3. os. r. nmos. | - |
cz. przysz. złoż. l. poj. 1. os. r. n. | - |
cz. przysz. złoż. l. poj. 2. os. r. n. | - |
cz. przysz. złoż. l. poj. 3. os. r. n. | - |
imies. przym. czynny | - |
imies. przym. bierny | wyszelōntany |
rzeczownik odczasown. | wyszelōntani |
POL: wstrzącnąć, wymieszać ciecz, poprzez energiczne potrząsanie pojemnikiem, w którym ta ciecz się znajduje.
SI: Zaleć wyloć tyn grōnt z kawy na gnojok, coby gulika niy zatkać, yno wyszelōntej dobrze ta szolka.
PL: Pobiegnij wylać te fusy z kawy do gnojownika, żeby nie zatkać kanalizacji, tylko zamieszaj dobrze tą filiżanką.
SI: Wyszelōntej dobrze tyn kibel, co tyn szlōm na dole niy ôstanie.
PL: Wstrząśnij dobrze tym wiadrem, żeby ten osad nie pozostał na spodzie.