babuć – świnia, prosię (pol.)
| Rodzaj | mżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | babuć |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | babucia |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | babuciowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | babucia |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | babuciym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | babuciu |
| Wołacz l. poj. Ty… | babuciu |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | babucie |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | babuciōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | babuciōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | babucie |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | babuciami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | babuciach |
| Wołacz l. mn. Wy… | babucie |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
POL: świnia; prosię żartobliwie, zdrobniale.
SI: Jak niy bydziesz słōchoł, to pudziesz siedzieć do chlywka ku babuciowi.
PL: Jeżeli nie będziesz słuchał, to pójdziesz siedzieć do chlewika ku świni.