babuć – świnia, prosię (pol.)
Rodzaj | mżyw. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | babuć |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | babucia |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | babuciowi |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | babucia |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | babuciym |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | babuciu |
Wołacz l. poj. Ty… | babuciu |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | babucie |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | babuciōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | babuciōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | babucie |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | babuciami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | babuciach |
Wołacz l. mn. Wy… | babucie |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
POL: świnia; prosię żartobliwie, zdrobniale.
SI: Jak niy bydziesz słōchoł, to pudziesz siedzieć do chlywka ku babuciowi.
PL: Jeżeli nie będziesz słuchał, to pójdziesz siedzieć do chlewika ku świni.