babuć

babuć – świnia, prosię (pol.)

Rodzajmżyw.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…babuć
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…babucia
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…babuciowi
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…babucia
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...babuciym
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…babuciu
Wołacz l. poj. Ty…babuciu
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…babucie
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…babuciōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…babuciōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…babucie
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie…babuciami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…babuciach
Wołacz l. mn. Wy…babucie
Przimiotnik (jaki? czyj?)-

POL: świnia; prosię żartobliwie, zdrobniale.

 

SI: Jak niy bydziesz słōchoł, to pudziesz siedzieć do chlywka ku babuciowi.

PL: Jeżeli nie będziesz słuchał, to pójdziesz siedzieć do chlewika ku świni.

Podej dalij…