chlyb – chleb (pol.); chléb (cze.)
Rodzaj mnżyw.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… chlyb
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… chleba
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… chlebowi
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… chlyb
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... chlebym
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… chlebie
Wołacz l. poj. Ty… chlebie
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… chleby
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… chlebōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… chlebōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… chleby
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… chlebami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… chlebach
Wołacz l. mn. Wy… chleby
Przimiotnik (jaki? czyj?) chlebowy
SI: Brakło nōm chleba przi niedzieli, tōż trza posłać po pizza.
PL: Zabrakło nam chleba w niedzielę, więc trzeba zamówić pizzę.
SI: Dzisio przijyżdżo ciotka na byzuch, tōż trza przikupić jedyn chlyb wiyncyj.
PL: Dzisiaj przyjeżdża ciocia w odwiedziny, więc trzeba dokupić jeden chleb więcej.
SI: Niy prziciskej tak tych świyżych chlebōw, bo im te skōrki ôdewstanōm.
PL: Nie dociskaj tak tych świeżych chlebōw, bo im te skōrki się oddzielą.
SI: Do roboty biera dycko dwa krajiczki chleba.
PL: Do pracy zabieram zawsze dwie kromki chleba.