aptyka – apteka (pol.); die Apotheke (ger.); lékárna (cze.)
Rodzaj | ż. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | aptyka |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | aptyki |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | aptyce |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | aptyka |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | aptykōm |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | aptyce |
Wołacz l. poj. Ty… | aptyko |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | aptyki |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | aptykōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | aptykōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | aptyki |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | aptykami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | aptykach |
Wołacz l. mn. Wy… | aptyki |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | aptyczny |
SI: Stoła żech dzisio we aptyce pōł godziny za lykami, tak ludzie chorujōm.
PL: Stałam dzisiaj w aptece pół godziny po lekarstwa, tak ludzie chorują.
SI: W niedziela niy ma sam żodnych aptykōw, tōż trza jechać do miasta.
PL: W niedzielę nie ma tutaj żadnych aptek, więc trzeba jechać do miasta.
SI: Jo aptyki mijōm z daleka, wola sie sōm lyczyć.
PL: Ja apteki mijam z daleka, wolę się leczyć sam.