aptykorz

aptykorz – aptekarz (pol.); der Apotheker (ger.); lékárník (cze.)

Rodzajmos.

Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…aptykorz
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…aptykorza
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…aptykorzowi
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…aptykorza
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...aptykorzym
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…aptykorzu
Wołacz l. poj. Ty…aptykorzu
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…aptykorze
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…aptykorzōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…aptykorzōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…aptykorzōw
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie…aptykorzami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…aptykorzach
Wołacz l. mn. Wy…aptykorze
Przimiotnik (jaki? czyj?)-

SI: Aptykorz niy poradziōł poczytać recepta, a posłoł mie nazod do dochtora.
PL: Aptekarz nie potrafił przeczytać recepty i posłał mnie z powrotem do lekarza.

SI: Aptykorze majōm swoji recepty na roztomańte chorōbska.
PL: Aptekarze mają swoje recepty na różne choróbska

SI: Niy mōm piniyndzy, boch reszta dała aptykorzowi na lyki.
PL: Nie mam pieniędzy, bo resztę dałam aptekarzowi na lekarstwa.

 

 

Podej dalij…