autōnōmijo

autōnōmijo – autonomia (pol.); die Autonomie (ger.); autonomie (cze.); autonomy (eng.)

Rodzaj ż.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…autōnōmijo
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…autōnōmije
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…autōnōmiji
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…autōnōmijo
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...autōnōmijōm
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…autōnōmiji
Wołacz l. poj. Ty…autōnōmijo
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…autōnōmije
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…autōnōmijōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…autōnōmijōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…autōnōmije
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie…autōnōmijami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…autōnōmijach
Wołacz l. mn. Wy…autōnōmije
Przimiotnik (jaki? czyj?)autōnōmijny

SI: Przed wojnōm mieli my na Ślōnsku autōnōmijo.
PL: Przed wojną mieliśmy na Śląsku autonomię.

SI: Na świecie mocka norodōw mo swoji autōnōmije.
PL: Na świecie sporo narodów ma swoje autonomie.

SI: Przi autōnōmiji ludzie mogōm wiyncyj decydować ô sia.
PL: Przy autonomii ludzie mogą więcej decydować o sobie.

 

Podej dalij…