bergmōn – górnik (pol.)
| Rodzaj | mos. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | bergmōn |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | bergmana |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | bergmanowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | bergmana |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | bergmanym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | bergmanie |
| Wołacz l. poj. Ty… | bergmanie |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | bergmany |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | bergmanōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | bergmanōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | bergmanōw |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | bergmanami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | bergmanach |
| Wołacz l. mn. Wy… | bergmany |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | bergmański |
Piyrwej na Ślōnsku praje kożdy chłop to bōł bergmōn, a terazki ciynżko je znojś jednego we familiji.
Bergmany wyjechały z dołu, bezto je pełny szynk.
Mōj starzik a tata byli bergmanami.