blōmba – plomba (pol.)
Rodzaj | ż. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | blōmba |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | blōmby |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | blōmbie |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | blōmba |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | blōmbōm |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | blōmbie |
Wołacz l. poj. Ty… | blōmbo |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | blōmby |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | blōmbōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | blōmbōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | blōmby |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | blōmbami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | blōmbach |
Wołacz l. mn. Wy… | blōmby |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Blōmba mi wypadła, tōż byda musioł zaś iś do zymbocza.
PL: Plomba mi wypadła, więc będę musiał znowu pójść do stomatologa.
SI: Dej pozōr, co tej blōmby niy urwiesz, bo gwarancyjo stracisz.
PL: Uważaj, żeby nie zerwać tej plomby, bo stracisz gwarancję.
SI: Fojermany wyłōmały dźwiyrze we chałupie, w kerej gorało, tōż potym policjanty musiały te dźwiyrze zablōmbować.
PL: Strażacy wyważyli drzwi w domu, w którym się paliło, więc pōżniej policjanci musieli te drzwi zaplombować.