blōmba

blōmba – plomba (pol.)

Rodzajż.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…blōmba
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…blōmby
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…blōmbie
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…blōmba
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...blōmbōm
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…blōmbie
Wołacz l. poj. Ty…blōmbo
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…blōmby
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…blōmbōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…blōmbōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…blōmby
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie…blōmbami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…blōmbach
Wołacz l. mn. Wy…blōmby
Przimiotnik (jaki? czyj?)-

SI: Blōmba mi wypadła, tōż byda musioł zaś iś do zymbocza.
PL: Plomba mi wypadła, więc będę musiał znowu pójść do stomatologa.

SI: Dej pozōr, co tej blōmby niy urwiesz, bo gwarancyjo stracisz.
PL: Uważaj, żeby nie zerwać tej plomby, bo stracisz gwarancję.

SI: Fojermany wyłōmały dźwiyrze we chałupie, w kerej gorało, tōż potym policjanty musiały te dźwiyrze zablōmbować.
PL: Strażacy wyważyli drzwi w domu, w którym się paliło, więc pōżniej policjanci musieli te drzwi zaplombować.

Podej dalij…