bojōnczek

bojōnczek – strachliwy, bojaźliwy ktoś (pol.); strašpytel (cze.)

Rodzajmos.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…bojōnczek
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…bojōnczka
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…bojōnczkowi
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…bojōnczka
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...bojōnczkym
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…bojōnczku
Wołacz l. poj. Ty…bojōnczku
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…bojōnczki
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…bojōnczkōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…bojōnczkōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…bojōnczkōw
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie…bojōnczkami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…bojōnczkach
Wołacz l. mn. Wy…bojōnczki
Przimiotnik (jaki? czyj?)-

SI: Ale z ciebie je bojōnczek, myszy sie bojisz.
PL: Ale ty jesteś strachliwy, myszy się boisz.

SI: Jo niy chca z takim bojōnczkym iś do lasa.
PL: Ja nie chcę iść z kimś tak strachliwym do lasu.

SI: Ty bojōnczku. Wylyź ô pōłnocy na dwōr.
PL: Ty strachliwy człowieku. Wyjdź o pōłnocy na podwōrko.

Podej dalij…