bojōnczek – strachliwy, bojaźliwy ktoś (pol.); strašpytel (cze.)
Rodzaj | mos. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | bojōnczek |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | bojōnczka |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | bojōnczkowi |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | bojōnczka |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | bojōnczkym |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | bojōnczku |
Wołacz l. poj. Ty… | bojōnczku |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | bojōnczki |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | bojōnczkōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | bojōnczkōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | bojōnczkōw |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | bojōnczkami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | bojōnczkach |
Wołacz l. mn. Wy… | bojōnczki |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Ale z ciebie je bojōnczek, myszy sie bojisz.
PL: Ale ty jesteś strachliwy, myszy się boisz.
SI: Jo niy chca z takim bojōnczkym iś do lasa.
PL: Ja nie chcę iść z kimś tak strachliwym do lasu.
SI: Ty bojōnczku. Wylyź ô pōłnocy na dwōr.
PL: Ty strachliwy człowieku. Wyjdź o pōłnocy na podwōrko.