byamter – urzędnik (pol.)
Rodzaj | mnżyw. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | amt |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | amtu |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | amtowi |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | amt |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | amtym |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | amcie |
Wołacz l. poj. Ty… | amcie |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | amty |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | amtōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | amtōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | amty |
Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się… | amtami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | amtach |
Wołacz l. mn. Wy… | amty |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | amtowy |
SI: Te byamtry sam sōm taki zmierzłe (cz: zmier-złe)
PL: Ci urzędnicy sa tutaj tacy nieznośni
SI: Tyn chłop ôd Cile robi bezmała za byamtra w jakimś amcie.
PL: Ten mąż od Cecylii pracuje podobno jako urzędnik w jakimś urzędzie.
SI: Tyn byamter ci to poczyto, bo jo niy rozumia tymu pismu.
PL: Ten urzędnik ci to przeczyta, bo ja nie rozumiem tego pisma.