bymbyn – bęben (pol.)
Rodzaj | mnżyw. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | bymbyn |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | bymbna |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | bymbnowi |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | bymbyn |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | bymbnym |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | bymbnie |
Wołacz l. poj. Ty… | bymbnie |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | bymbny |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | bymbnōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | bymbnōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | bymbny |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | bymbnami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | bymbnach |
Wołacz l. mn. Wy… | bymbny |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Ale tyn chłop piere we tyn bymbyn, dyć jo sam za chwila ôguchna.
PL: Ależ ten facet wali w ten bęben, przecież ja tutaj za chwilę ogłuchnę.
SI: Kaj ty zaś ciōngniesz z tym bymbnym, zaś bydziecie kerymuś grać?
PL: Dokąd ty znowu ciągniesz z tym bębnem, znowu będziecie komuś grać?
SI: Jo se wola stanyć dalij ôd tego bymbna.
PL: Ja wolę sobie stanąć dalej od tego bębna.