byszta

byszta – szczotka (pol.)

Rodzajż.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…byszta
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…byszty
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…byszcie
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…byszta
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...bysztōm
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…byszcie
Wołacz l. poj. Ty…byszto
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…byszty
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…bysztōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…bysztōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…byszty
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie…bysztami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…bysztach
Wołacz l. mn. Wy…byszty
Przimiotnik (jaki? czyj?)-

 

 

SI: Sam mosz byszta, a wyszoruj se te pazury ôd szmyry.

PL: Tutaj masz szczotkę i wyczyść sobie te ręce ze smaru.

 

SI: Kery zaś kaj zaszoł z tōm bysztōm do strzewikōw.

PL: Kto znowu gdzieś  polazł z tą szczotką do butów.

 

SI: Niy zapōmnij ô byszcie, że mosz delōwka wyszorować we wieczōr.

PL: Nie zapomnij o szczotce, że masz podłogę wyczyścić wieczorem.

 

 

 

Podej dalij…