chachor

chachor – łobuz (pol.); lajdák (cze.)

Rodzajmos.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…chachor
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…chachara
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…chacharowi
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…chachara
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...chacharym
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…chacharze
Wołacz l. poj. Ty…chacharze
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…chachary
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…chacharōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…chacharōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…chacharōw
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie…chacharami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…chacharach
Wołacz l. mn. Wy…chachary
Przimiotnik (jaki? czyj?)chacharski

 

SI: Co żeś zaś napochoł ty chacharze?

PL: Co znowu nawywijałeś ty łobuzie?

 

SI: Jakiś chachary nōm w nocy sztachety połōmały.

PL: Jakieś  łobuzy połamały nam w nocy sztachety u płotu.

 

SI: Z tymi chacharami sie niy kamrać, bo z nimi daleko niy zōndziesz.

PL: Z tymi łobuzami się nie zadawaj, bo z nimi za daleko nie zajdziesz.

 

Podej dalij…