chachor – łobuz (pol.); lajdák (cze.)
Rodzaj | mos. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | chachor |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | chachara |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | chacharowi |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | chachara |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | chacharym |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | chacharze |
Wołacz l. poj. Ty… | chacharze |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | chachary |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | chacharōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | chacharōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | chacharōw |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | chacharami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | chacharach |
Wołacz l. mn. Wy… | chachary |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | chacharski |
SI: Co żeś zaś napochoł ty chacharze?
PL: Co znowu nawywijałeś ty łobuzie?
SI: Jakiś chachary nōm w nocy sztachety połōmały.
PL: Jakieś łobuzy połamały nam w nocy sztachety u płotu.
SI: Z tymi chacharami sie niy kamrać, bo z nimi daleko niy zōndziesz.
PL: Z tymi łobuzami się nie zadawaj, bo z nimi za daleko nie zajdziesz.