ciynżarek – odważnik (pol.); závažíčko (cze.)
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | ciynżarek |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | ciynżarka |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | ciynżarkowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | ciynżarek |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | ciynżarkym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | ciynżarku |
| Wołacz l. poj. Ty… | ciynżarku |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | ciynżarki |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | ciynżarkōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | ciynżarkōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | ciynżarki |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | ciynżarkami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | ciynżarkach |
| Wołacz l. mn. Wy… | ciynżarki |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Kajś mi sie straciōł dwa kilowy ciynżarek.
PL: Gdzieś mi zaginął dwukilogramowy odważnik.
SI: Brakło mi ciynżarkōw na wodze.
PL: Zabrakło mi odważników na wadze.