dochtōr – lekarz (pol.); lékař (cze.)
| Rodzaj | mos. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | dochtōr |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | dochtora |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | dochtorowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | dochtora |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | dochtorym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | dochtorze |
| Wołacz l. poj. Ty… | dochtorze |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | dochtory |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | dochtorōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | dochtorōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | dochtorōw |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | dochtorami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | dochtorach |
| Wołacz l. mn. Wy… | dochtory |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Strzaskoł żech se wczora noga przi fuzbalu, tōż dochtōr doł mi trzi dni rewiyru.
PL: Stłukłem sobie wczoraj nogę w czasie gry w piłkę, więc lekarz dał mi trzy dni chorobowego.
SI: Jo tam wola dochtorōw ômijać z daleka.
PL: Ja tam wolę lakarzy omijać z daleka.