dostować (sie) – otrzymywać, dosięgać (pol.)
bezokolicznik | dostować |
---|---|
aspekt | niedok. |
cz. ter. /nieprzeszły l. poj. 1. | dostowōm |
cz. ter. /nieprzeszły l. poj. 2. | dostowosz |
cz. ter. /nieprzeszły l. poj. 3. | dostowo |
cz. ter. /nieprzeszły l. mn. 1. | dostowōmy |
cz. ter. /nieprzeszły l. mn. 2. | dostowocie |
cz. ter. /nieprzeszły l. mn. 3. | dostowajōm |
cz. przesz. l. poj. 1. os. r. m. | dostowoł żech |
cz. przesz. l. poj. 2. os. r. m. | dostowoł żeś |
cz. przesz. l. poj. 3. os. r. m. | dostowoł |
cz. przesz. l. mn. 1. os. r. mos. | dostowali my |
cz. przesz. l. mn. 2. os. r.mos. | dostowaliście; żeście dostowali |
cz. przesz. l. mn. 3. os. r. mos. | dostowali |
cz. przesz. l. poj. 1. os. r. ż. | dostowała żech; dostowałach; żech dostowała |
cz. przesz. l. poj. 2. os. r. ż. | dostowała żeś; dostowałaś; żeś dostowała |
cz. przesz. l. poj. 3. os. r. ż. | dostowała |
cz. przesz. l. mn. 1. os. r. nmos.. | dostowały my; my dostowały |
cz. przesz. l. mn. 2. os. r. nmos. | dostowałyście; żeście dostowały |
cz. przesz. l. mn. 3. os. r. nmos. | dostowały |
cz. przesz. l. poj. 1. os. r. n. | dostowało żech; żech dostowało |
cz. przesz. l. poj. 2. os. r. n. | dostowało żeś; żeś dostowało |
cz. przesz. l. poj. 3. os. r. n. | dostowało |
cz. zaprzesz. l. poj. 1. os. r. m. | bōł żech dostowoł |
cz. zaprzesz. l. poj. 2. os. r. m. | bōł żeś dostowoł |
cz. zaprzesz. l. poj. 3. os. r. m. | bōł dostowoł |
cz. zaprzesz. l. mn. 1.os. r mos. | byli my dostowali |
cz. zaprzesz. l. mn. 2. os. r. mos. | byliście dostowali |
cz. zaprzesz. l. mn. 3. os. r. mos. | byli dostowali |
cz. zaprzesz. l. poj. 1. os. r. ż. | była żech dostowała |
cz. zaprzesz. l. poj. 2. os. r. ż. | była żeś dostowała |
cz. zaprzesz. l. poj. 3. os. r. ż. | była dostowała |
cz. zaprzesz. l. mn. 1. os. r. nmos. | były my dostowały |
cz. zaprzesz. l. mn. 2. os. r. nmos. | byłyście dostowały |
cz. zaprzesz. l. mn. 3. os. r. nmos. | były dostowały |
cz. zaprzesz. l. poj. 1. os. r. n. | było żech dostowało |
cz. zaprzesz. l. poj. 2. os. r. n. | było żeś dostowało |
cz. zaprzesz. l. poj. 3. os. r. n. | było dostowało |
tr. rozk. l. poj. 2. os. . | dostowej |
tr. rozk. l. poj 3. os. | niech dostowo |
tr. rozk. l. mn. 1. os. | - |
tr. rozk. l. mn. 2. os. | dostowejcie |
tr. rozk. l. mn. 3. os. | niech dostowajōm |
tr. przyp. ter. l. poj. 1. os. r. m. | dostowoł bych |
tr. przyp. ter. l. poj. 2. os. r. m. | dostowoł byś |
tr. przyp. ter. l. poj. 3. os. r. m. | dostowoł by |
tr. przyp. ter. l. mn. 1. os. r. mos. | dostowali by my |
tr. przyp. ter. l. mn. 2. os. r. mos. | dostowali byście |
tr. przyp. ter. l. mn. 3. os. r. mos. | dostowali by |
tr. przyp. ter. l. poj, 1. os. r. ż. | dostowała bych |
tr. przyp. ter. l. poj. 2. os. r. ż. | dostowała byś |
tr. przyp. ter. l. poj. 3. os. r. ż. | dostowała by |
tr. przyp. ter. l. mn. 1. os. r. mos. | dostowały by my |
tr. przyp. ter. l. mn. 2. os. r. nmos. | dostowały byście |
tr. przyp. ter. l. mn. 3. os. r. nmos. | dostowały by |
tr. przyp. ter. l. poj. 1. os. r. n. | dostowało bych |
tr. przyp. ter. l. poj. 2. os. r. n. | dostowało byś |
tr. przyp. ter. l. poj. 3. os. l. poj. r. n. | dostowało by |
tr. przyp. przesz. l. poj. 1. os. r. m. | bōł bych dostowoł |
tr. przyp. przesz. l. poj. 2. os. r. m. | bōł byś dostowoł |
tr. przyp. przesz. l. poj. 3. os. r. m. | bōł by dostowoł |
tr. przyp. przesz. l. mn. 1. os. r. mos. | byli by my dostowali |
tr. przyp. przesz. l. mn. 2. os. r. mos. | byli byście dostowali |
tr. przyp. przesz. l. mn. 3. os. r. mos. | byli by dostowali |
tr. przyp. przesz. l. poj. 1. os. r. ż. | była bych dostowała |
tr. przyp. przesz. l. poj. 2. os. r. ż. | była byś dostowała |
tr. przyp. przesz. l. poj. 3. os. r. ż. | była by dostowała |
tr. przyp. przesz. l. mn. 1. os. r. nmos. | były by my dostowały |
tr. przyp. przesz. l. mn. 2. os. r. nmos. | były byście dostowały |
tr. przyp. przesz. l. mn. 3. os. r. nmos. | były by dostowały |
tr. przyp. przesz. l. poj. 1. os. r. n. | było bych dostowało |
tr. przyp. przesz. l. poj. 2. os. r. n. | było byś dostowało |
tr. przyp. przesz. l. poj. 3. os. r. n. | było by dostowało |
cz. przysz. złoż. l. poj. 1. os. r. m. | byda dostowoł |
cz. przysz. złoż l. poj. 2. os. r. m. | bydziesz dostowoł |
cz. przysz. złoż. l. poj. 3. os. r. m. | bydzie dostowoł |
cz. przysz. złoż. l. mn. 1. os. r. mos. | bydymy dostowali; bydymy dostować |
cz. przysz. złoż. l. mn. 2. os. r. mos. | bydziecie dostowali; bydziecie dostować |
cz. przysz. złoż. l. mn. 3. os. r. mos. | bydōm dostowali; bydōm dostować |
cz. przysz. złoż. l. poj 1. os. r. ż. | byda dostowała; byda dostować |
cz. przysz. złoż. l.poj. 2. os. r. ż. | bydziesz dostowała; bydziesz dostować |
cz. przysz. złoz. l. poj. 3. os. r. ż. | bydzie dostowała; bydzie dostować |
cz. przysz. złoż. l. mn. 1. os. r. nmos. | bydymy dostowały; bydymy dostować |
cz. przysz. złoż. l. mn. 2. os. r. nmos. | bydziecie dostowały; bydziecie dostować |
cz. przysz. złoż. l. mn. 3. os. r. nmos. | bydōm dostowały; bydōm dostować |
cz. przysz. złoż. l. poj. 1. os. r. n. | byda dostowało; byda dostować |
cz. przysz. złoż. l. poj. 2. os. r. n. | bydziesz dostowało; bydziesz dostować |
cz. przysz. złoż. l. poj. 3. os. r. n. | bydzie dostowało; bydzie dostować |
imies. przym. czynny | - |
imies. przym. bierny | dostowany |
rzeczownik odczasown. | dostowani |
POL: (1) otrzymywać coś; (2) dosięgać.
Jo dyko dostowōm ôd niego karta na świynta.
Jo niy dostowōm jeszcze do ôkna. tōż nic niy widza.
Ôd terazka byda dostowoł dycko ôd taty koło, coby jechać na tryning ôd fuzbalorzy.