duch – duch
| Rodzaj | mos. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | duch |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | ducha |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | duchowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | ducha |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | duchym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | duchu |
| Wołacz l. poj. Ty… | duchu |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | duchy |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | duchōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | duchōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | duchōw |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | duchami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | duchach |
| Wołacz l. mn. Wy… | duchy |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | duchowy |
SI: Duchy bezmala straszōm po pōłnocy.
PL: Duchy podobno straszą po północy.
SI: Ô tej porze niy ma sam żywego ducha.
PL: O tej porze nie ma tutaj żywego ducha.
SI: Jo sie tam duchōw niy boja.
PL: Ja tam duchôw się nie boję.