dwōjka – dwójka (pol.)
| Rodzaj | ż. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | dwōjka |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | dwōjki |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | dwōjce |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | dwōjka |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | dwōjkōm |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | dwōjce |
| Wołacz l. poj. Ty… | dwōjko |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | dwōjki |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | dwōjek; dwōjkōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | dwōjkōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | dwōjki |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | dwōjkami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | dwōjkach |
| Wołacz l. mn. Wy… | dwōjki |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | dwōjkowy |
SI: Jadymy yno we dwōjka, bo dzieci niy chcōm jechać z nami.
PL: Jedziemy tylko w dwójkę, bo dzieci nie chcą jechać z nami.
SI: Cołkōm drōgōm na tej dwōjce pojedziesz?
PL: Całą drogą na tej dwójce pojedziesz?