dwōjka

dwōjka – dwójka (pol.)

Rodzajż.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…dwōjka
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…dwōjki
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…dwōjce
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…dwōjka
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...dwōjkōm
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…dwōjce
Wołacz l. poj. Ty…dwōjko
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…dwōjki
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…dwōjek; dwōjkōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…dwōjkōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…dwōjki
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie…dwōjkami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…dwōjkach
Wołacz l. mn. Wy…dwōjki
Przimiotnik (jaki? czyj?)dwōjkowy

 

Jadymy yno we dwōjka, bo dzieci niy chcōm jechać z nami.

Całōm drōgōm na tej dwōjce pojedziesz?

Podej dalij…