dwōjka – dwójka (pol.)
Rodzaj | ż. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | dwōjka |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | dwōjki |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | dwōjce |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | dwōjka |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | dwōjkōm |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | dwōjce |
Wołacz l. poj. Ty… | dwōjko |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | dwōjki |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | dwōjek; dwōjkōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | dwōjkōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | dwōjki |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | dwōjkami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | dwōjkach |
Wołacz l. mn. Wy… | dwōjki |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | dwōjkowy |
Jadymy yno we dwōjka, bo dzieci niy chcōm jechać z nami.
Całōm drōgōm na tej dwōjce pojedziesz?