dymbiōnka – żołądź (pol.); die Eichel (ger.); žalud (cze.); acorn (eng.)
Rodzaj | ż. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | dymbiōnka |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | dymbiōnki |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | dymbiōnce |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | dymbiōnka |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | dymbiōnkōm |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | dymbiōnce |
Wołacz l. poj. Ty… | dymbiōnko |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | dymbiōnki |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | dymbiōnek; dymbiōnkōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | dymbiōnkōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | dymbiōnki |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | dymbiōnkami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | dymbiōnkach |
Wołacz l. mn. Wy… | dymbiōnki |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Trza nazbiyrać dymbiōnek a kasztanów dzieciom na budowani ludzików.
PL: Trzeba nazbierać dzieciom żołedzi i kasztanów do budowania ludzików.
SI: Łebōnie rade strzylajōm dymbiōnkami ze szlojdrōw.
PL: Chłopaki chętnie strzelają żołędziami z procy.